Πορεία Μνήμης, Τιμής και Αφύπνισης του Κυπριακού Ελληνισμού
Η συμπλήρωση εφέτος (2021) 200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία του 1821 μας δίνει την ευκαιρία επανεξέτασης και ανασκόπησης πτυχών και παραμέτρων του μεγαλύτερου ιστορικού γεγονότος της ιστορίας του Νέου Ελληνισμού. Το 1821 οδήγησε μέσα από συλλογικές και ατομικές πράξεις αυταπάρνησης, θυσιών και ηρωισμού και εσωτερικές συγκρούσεις στην δημιουργία του πρώτου ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους. Εδώ χρειάζεται ένας γόνιμος αναστοχασμός προσδίδοντας έτσι αληθινό νόημα στην εορτή και ουσιαστικό περιεχόμενο στις ποικίλες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής.
Σε αυτή τη νέα θεώρηση δεν μπορεί να μην ξαναδιαβάσουμε τον ρόλο της Φιλικής Εταιρείας στην προετοιμασία του ξεσηκωμού. Εισαγωγικά θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η ίδρυση, το 1814 στην Οδησσό, το μεγάλο λιμάνι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, με την ανθούσα ελληνική παροικία, μίας μυστικής επαναστατικής οργάνωσης από τρεις άσημους νεαρούς Έλληνες εμπόρους και υπαλλήλους (Εμμανουήλ Ξάνθος, Αθανάσιος Τσακάλωφ, Νικόλαος Σκουφάς) συνιστούσε τη σπουδαιότερη πολιτική ενέργεια του υπόδουλου Ελληνισμού. Μέλη της ‘φιλικής εταιρείας’ έγιναν οι απανταχού Έλληνες, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στη Κύπρο. Πρωτεργάτης στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός.
Συμπληρώνονται φέτος 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, τότε που ο Ελληνικός Λαός σήκωσε το ανάστημα του απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να πετύχει εν τέλει την εθνική του ανεξαρτησία και ελευθερία. Τιμούμε τους ήρωες που γέννησε το Ελληνικό Έθνος καθώς και τις αρχές και τις αξίες που τους ενέπνευσαν και τους ώθησαν σε πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας. Δεν μπορεί να ξεχάσομεν τους ήρωες μας, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Αθανάσιο Διάκο, Παπαφλέσσα, Καραϊσκάκη, Οδυσσέα Ανδρούτσο, Κανάρη, Μπουμπουλίνα, Παπανικολή και τόσους άλλους. Τα διδάγματα του επικού παλλαϊκού ξεσηκωμού είναι πως η αγάπη για την ελευθερία σε συνδυασμό με το αγωνιστικό πνεύμα αποτελούν συστατικά επιτυχίας για τους αγώνες κάθε υποδουλωμένου λαού, που στόχο έχει να αποτινάξει τον κατακτητή του.
Στις 9 Ιουλίου κορυφώθηκε το Κυπριακό δράμα του 1821, με τον απαγχονισμό του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και τον αποκεφαλισμό των Μητροπολιτών Πάφου Χρυσάνθου, Κιτίου Μελετείου και Κυρηνείας Λαυρεντίου, στην πλατεία Σεραγίου στην Λευκωσία. Η πένα του μεγάλου διαλεκτικού ποιητή, Βασίλη Μιχαηλίδη, έβαλε στο στόμα του Κυπριανού τους γνωστούς στίχους:
Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, Κανένας δεν ευρέθηκεν για να την ιξηλείψη, Κανένας γιατί σιέπει την που τ’ άψη ο Θεός της, η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψη.
Δεν αρκεί ωστόσο ο εορτασμός των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Οι στιγμές εθνικής δοκιμασίας που διανύει ο Κυπριακός Ελληνισμός με την συνεχιζόμενη κατοχή επιβάλλουν την περιήγηση στις μεγάλες αγωνιστικές στιγμές της ιστορίας ως πράξη αγωνιστικής αφύπνισης και υπενθύμιση στους ιθύνοντες του κυπριακού ζητήματος πως δεν θα επιτραπεί το ξεπούλημα της Κύπρου με υπαναχωρήσεις που τροφοδοτούν την τυραννία, αντίθετες με τις αξίες της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, τις οποίες πρεσβεύει το έπος του 21.
Δρ. Μάριος Θεοδότου
200 χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία
Facebook – Instagram
